آرام، آرام میمیری

آرام، آرام میمیری

اگر خطر نکنی

میان پیله بمانی

اگر سفر نکنی

اگر گوش زمان را

به خنده کر نکنی

اگر چشم زمین را

به گریه تر نکنی

آرام، آرام، میمیری

با مرگ هم آغوش می شوی

از یاد میروی

فراموش می شوی

اگر خطر نکنی

اگر سفر نکنی

درنگ اگر بکنی

شتاب اگر نکنی

آرام، آرام، آرام

میمیری

اگر به صدای زندگیت گوش نکنی

اگر به شکل زندگیت شک نکنی

اگر به حس سرکشت گوش نکنی

اگر با روزمرگیت سر بکنی

اگر تو برای رویاهایت سفر نکنی

اگر لباس های رنگی به تن نکنی

آرام، آرام میمیری

با مرگ هم آغوش می شوی

از یاد می روی، فراموش می شوی

آرام، آرام محو می شوی

اگر نشستن، نگفتن، نخواستن

برای تو به معنی نجابت است

اگر همین که هستی و همین که داری

برای تو سعادت است

اگر طول زندگی به جای عرض زندگی

برای تو نهایت است

اگر قدم زدن به راه مصلحت

برای تو ارزش است

آرام میمیری

با مرگ هم آغوش می شوی

چرا نشسته ای

 دو به یک می کنی

چرا شک می کنی

چرا فرار می کنی

چرا، چرا بالهای پریدنت را

با ترسیدنت، تو قیچی می کنی

چرا، چرا از خاطرت برده ای

پرنده رفتنیست

پرواز ماندنیست

آرام، آرام نمیر

با مرگ هم آغوش نشو

از یاد نرو

فرامــــــوش نشــــــو

امروز زندگی بکن

امروز پرواز کن

امروز دیوانگی بکن

خودت را باور کن

شعر از بیژن بیرنگ